Nieraz słyszymy, jak ludzie mówią: "czyż nie jesteśmy wszyscy grzesznikami? Kto daje ci prawo wydawać moralny osąd kogoś innego? Czy to nie należy do Boga? Jest przecież napisane: "Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni".
Często przypominają ten fragment z Ewangelii Mateusza, by osłonić swój grzech. Chcą mieć nieograniczoną wolność moralną, autonomię i niezależność. Nie chcą też, by ktokolwiek podawał w wątpliwość ich zachowanie czy ideały.
Problem w tym, że Jezus nie wypowiedział wspomnianych słów w tym celu. Nie wydał za ich pomocą licencji na grzech.
Co więc tak naprawdę oznacza fragment "nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni"?
Spójrzmy na niego w kontekście:
"Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Albowiem jakim sądem sądzicie, takim was osądzą, i jaką miarą mierzycie, taką i wam odmierzą. A czemu widzisz źdźbło w oku brata swego, a belki w oku swoim nie dostrzegasz? Albo jak powiesz bratu swemu: Pozwól, że wyjmę źdźbło z oka twego, a oto belka jest w oku twoim? Obłudniku, wyjmij najpierw belkę z oka swego, a wtedy przejrzysz, aby wyjąć źdźbło z oka brata swego".
Po przeczytaniu kontekstu staje się jasne, że Jezus odnosi się do bycia osobą skłonną do osądu i hipokrytą. Mówił o ludziach, którzy krytykowali innych, stosowali podwójne standardy, nie rozprawiając się w pierwszej kolejności ze swoim grzechem.
W rzeczywistości Chrystus daje nam tu dwa przykazania:
1. Przestań osądzać innych, będąc hipokrytą.
2. Pozbądź się grzechu ze swojego życia.
Jezus nie mówi nam więc, że nie możemy mówić o grzechu w życiu innych. Mówi nam raczej, że nie powinniśmy być hipokrytami i krytykantami.
W Nowym Testamencie można znaleźć inne fragmenty, które do sądzenia grzechu zachęcają:
"Słyszy się powszechnie o wszeteczeństwie między wami i to takim wszeteczeństwie, jakiego nie ma nawet między poganami, mianowicie, że ktoś żyje z żoną ojca swego. A wyście wzbili się w pychę, zamiast się raczej zasmucić i wykluczyć spośród siebie tego, kto takiego uczynku się dopuścił. Lecz ja, choć nieobecny ciałem, ale obecny duchem, już osądziłem tego, który to uczynił, tak jak bym był obecny". (1 Kor. 5,1-3).
"Napisałem wam w liście, abyście nie przestawali z wszetecznikami; ale nie miałem na myśli wszeteczników tego świata albo chciwców czy grabieżców, czy bałwochwalców, bo inaczej musielibyście wyjść z tego świata. Lecz teraz napisałem wam, abyście nie przestawali z tym, który się mieni bratem, a jest wszetecznikiem lub chciwcem, lub bałwochwalcą, lub oszczercą, lub pijakiem, lub grabieżcą, żebyście z takim nawet nie jadali. Bo czy to moja rzecz sądzić tych, którzy są poza kościołem? Czy to nie wasza rzecz sądzić raczej tych, którzy są w kościele? Tych tedy, którzy są poza nami, Bóg sądzić będzie. Usuńcie tego, który jest zły, spośród siebie". (1 Kor. 5,9-13)
"Lecz jeśli wszyscy prorokują, a wejdzie jakiś niewierzący albo zwykły wierny, wszyscy go badają, wszyscy go osądzają, skrytości serca jego wychodzą na jaw i wtedy upadłszy na twarz, odda pokłon Bogu i wyzna: Prawdziwie Bóg jest pośród was". (1 Kor. 14,24-25).
"A jeśliby zgrzeszył brat twój, idź, upomnij go sam na sam; jeśliby cię usłuchał, pozyskałeś brata swego. Jeśliby zaś nie usłuchał, weź z sobą jeszcze jednego lub dwóch, aby na oświadczeniu dwu lub trzech świadków była oparta każda sprawa. A jeśliby ich nie usłuchał, powiedz kościołowi; a jeśliby kościoła nie usłuchał, niech będzie dla ciebie jak poganin i celnik". (Mt. 18,15-17)
Sądzić powinno się jednak w odpowiedni sposób.
Niewłaściwe jest sądzenie innych, podczas gdy czyni się to samo, co oni.
"Nie ma przeto usprawiedliwienia dla ciebie, kimkolwiek jesteś, człowiecze, który sądzisz; albowiem, sądząc drugiego, siebie samego potępiasz, ponieważ ty, sędzia, czynisz to samo. Bo wiemy, że sąd Boży słusznie spada na tych, którzy takie rzeczy czynią. Czy mniemasz, człowiecze, który osądzasz tych, co takie rzeczy czynią, a sam je czynisz, że ujdziesz sądu Bożego?" (Rz. 2,1)
Nie powinno się też sądzić w sposób powierzchowny. W Ewangelii Jana 7,24 czytamy bowiem:
"Nie sądźcie z pozoru, ale sądźcie sprawiedliwie".
Biblia w wielu fragmentach zachęca także wierzących, by w stosunku do innych byli miłosierni, łagodni i wystrzegali się pychy.
Na podstawie: Christianity Matters, Got Questions, Pismo Święte
Zobacz także: Hiperłaska czy po prostu łaska? Kontrowersje wśród chrześcijan
