"Do Pana należą słupy ziemi. Na nich świat położył" (1 Sam. 2,8). (w Biblii Warszawskiej "na nich położył ląd stały").

"Rozpościera północ nad pustką, a ziemię zawiesza nad nicością". (J. 26,7).

Na pierwszy rzut oka te wersety zdają się sobie przeczyć. Jak Ziemia może leżeć na filarach, a jednocześnie wisieć nad niczym?

W dodatku koncepcja ziemi mającej "filary" czy fundamenty zdaje się przeczyć obserwacjom astronautów, którzy widzieli naszą planetę z dala. Niektórzy mogą sądzić, że brzmi to jak pogańskie wierzenia, takie jak to starożytnych Hindusów jakoby ziemia leżała na czterech słoniach, które z kolei stoją na skorupie gigantycznego żółwia. Ale nie powinniśmy patrzeć na bibijne stwierdzenia jak na mity, bo Boże Słowo jest prawdą (J. 17,17).

Rzekoma sprzeczność szybko znika, gdy zbadamy kontekst każdego ze wspomnianych fragmentów i zwrócimy uwagę na ich metaforyczny język.

1 Samuela 2,8 był wypowiedziany podczas modlitwy Anny po tym, jak poświęciła swojego syna Samuela służbie Pana. Z kolei Job (Hiob) wypowiedział swoje słowa, rozmawiając z przyjaciółmi o słabości człowieka w świetle majestatu Boga. Tego rodzaju poetycka metaforyka (filary, fundamenty itp.) jest często używana w Biblii, by opisać to, jak Bóg podtrzymuje świat.

Zwróćmy na przykład uwagę na to, co Pan powiedział Jobowi:

"Gdzie byłeś, gdy zakładałem ziemię? Powiedz, jeśli wiesz i rozumiesz. Kto wyznaczył jej rozmiary? Czy wiesz? Albo kto rozciągnął nad nią sznur mierniczy? Na czym są osadzone jej filary albo kto założył jej kamień węgielny?" (J. 38,4-6)

Wiemy, że Ziemia nie ma dosłownie fundamentów czy kamienia węgielnego jak budynek. Bóg używa języka symboli, by stworzyć dla Joba ogólny obraz. Podobnie zwierzęta nie mówią ani się nie śmieją, a Bóg mówi Jobowi, że koń "drwi z trwogi", a "ilekroć zabrzmi trąba, zarży iha!".

Z takim rodzajem wypowiedzi wszyscy stykamy się na co dzień. Na przykład, gdy ktoś nie jest do końca rozsądny albo opanowany, to mówimy, że ma "nierówno pod sufitem", "rozum mu odebrało" czy że "się rozkleił". Nie są to oczywiście dosłowne stwierdzenia, ale metafory, które w barwny sposób wyrażają daną koncepcję.

Kiedy interpretujemy Pismo Świete, to staramy się pojąć intencję autora. Podobnie jak dziś używamy języka symboli, tak i ci, którzy pisali biblijne księgi, często używali przenośni, zwłaszcza we fragmentach napisanych z użyciem języka poetyckiego, jak w przypadku przytoczonych wersetów.

Polecamy także artykuł: Biblia mówiła to już dawno temu. Nauka to potwierdziła

Na podstawie: Answers in Genesis

Reklama