Z kolei mormoni mówią, że Jezus urodził się jako pierwsze duchowe dziecko niebieskiego Ojca i Matki i jest bratem Lucyfera.
Ludzie trzymający się ideologii New Age uważają często, że Jezus był po prostu oświeconym nauczycielem.
Jaka jest jednak prawda i co powiedzieć, gdy ktoś zaprzecza boskości Chrystusa?
Zwróćmy się w tej sprawie do Pisma Świętego.
Zacznijmy od tego, że Jezus Chrystus posiada boskie imiona, które mogą być używane tylko przez Boga.
Jezus to Jahwe. To imię Boga zostało użyte w Starym Testamencie ponad 5300 razy.
Po raz pierwszy poznajemy je w 3. rozdziale Księgi Wyjścia, gdy Mojżesz zapytał Boga, jakim imieniem ma Go nazywać. Bóg odpowiedział: "Jestem, który jestem". I dodał: "Tak powiesz do synów izraelskich: Jahwe posłał mnie do was! I mówił dalej Bóg do Mojżesza: Tak powiesz synom izraelskim: Pan, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba posłał mnie do was. To jest imię moje na wieki i tak mnie nazywać będą po wszystkie pokolenia." (wersety 14 i 15).
Jahwe to skrócona forma "Jestem, który jestem". Imię to niesie ideę wiecznego istnienia. Jahwe nigdy nie powstał w pewnym momencie, bo istniał zawsze.
Jezus przypisuje to boskie imię sobie podczas rozmowy z wrogo nastawioną do niego grupą Żydów.
"Odpowiedział im Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, pierwej niż Abraham był, JA JESTEM." (J. 8,58).
Jezus postawił tu w kontraście początek Abrahama, którego Żydzi bardzo szanowali, ze swoją wieczną boską naturą.
Jezus to Kurios. Nowotestamentalny grecki ekwiwalent starotestamentalnego hebrajskiego Jahwe to Kurios. Określające Boga słowo niesie pojęcie suwerennej istoty, która sprawuje władzę absolutną.
Jezus to Elohim. Elohim to hebrajskie imię używanie w odniesieniu do Boga 2570 razy w Starym Testamencie. Oznacza dosłownie "silny", a jego mnogie zakończenie "im" w hebrajskim wskazuje na pełnię władzy. Elohim jest przedstawiony w Starym Testamencie jako potężny, suwerenny władca wszechświata sprawujący władzę nad ludzkością.
Jezus jest zarówno jako Jahwe, jak i Elohim w proroctwie z Księgi Izajasza 40,3:
"Głos się odzywa: Przygotujcie na pustyni drogę Pana (Jahwe), wyprostujcie na stepie ścieżkę dla Boga (Elohim) naszego!.
Ten werset odnosi się do Jana Chrzciciela przygotowującego się na przyjście Chrystusa. W Ewangelii Jana 1,23 czytamy: "Rzekł: Ja jestem głosem wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pana, jak powiedział Izajasz prorok."
Z kolei w Izajasza 9,6 mamy proroctwo o Chrystusie:
"Albowiem dziecię narodziło się nam, syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju."
Jezus to Theos. Nowotestamentalne greckie słowo odnoszące się do Boga, Theos, jest odpowiednikiem hebrajskiego Elohim ze Starego Testamentu.
Znany przykład, w którym Jezus nazywany jest Bogiem (Theos) mamy w historii "niewiernego Tomasza" w 20. rozdziale Ewangelii Jana. W tym fragmencie Tomasz widzi zmartwychwstałego Chrystusa i reaguje: "Odpowiedział Tomasz i rzekł mu: Pan mój i Bóg mój." (J. 20,28).
Jezus określany jest Theos także w innych miejscach Nowego Testamentu. Na przykład, gdy strażnik więzienny zapytał Pawła i Sylasa, jak może zostać zbawiony, odpowiedzieli mu: "Uwierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony, ty i twój dom". Jak czytamy dalej, "głosili Słowo Pańskie jemu i wszystkim, którzy byli w jego domu."
Gdy strażnik uwierzył i przyjął zbawienie, "weselił się wraz z całym swoim domem, że uwierzył w Boga (Theos)." (werset 34).
Jezus posiada cechy przynależne tylko Bogu.
Jest wieczny. Jana 1,1 potwierdza: "Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo." Gdy wszechświat powstał, Chrystus już istniał (Hbr. 1,8-11).
Jezus istnieje sam przez Siebie. Jako Stwórca wszechrzeczy (J. 1,13; Kol. 1,16; Hbr. 1,2) musi być niestworzony. Kolosan 1,17 mówi nam, że Chrystus jest "przed wszystkimi rzeczami i wszystko na nim jest ugruntowane".
Jezus jest wszechobecny. Obiecał swoim uczniom: "gdzie są dwaj lub trzej zgromadzeni w imię moje, tam jestem pośród nich" (Mt. 18,20). Ponieważ na całym świecie ludzie gromadzą się w imieniu Chrystusa, jedynym sposobem, by być z nimi jest to, by był prawdziwie wszechobecny (patrz Mt. 28,20; Ef. 1,23 i 4,10; Kol. 3,11).
Jezus jest wszechwiedzący. On wiedział, gdzie w wodzie były ryby (Łk. 5,4; J. 21,6-11) i wiedział, która ryba miała w pyszczku stater (Mt. 17,27). Znał przyszłość (J. 11,11; 18,4), konkretne szczegóły, które się wydarzą (Mt. 21,2-4) i wiedział z daleka, że Łazarz zmarł (J. 11,14). Zna także Ojca, jak i Bóg zna Jego (Mt. 11,27; J. 7,29; 8,55; 10,15; 17,25).
Jezus jest wszechmogący. Chrystus stworzył cały wszechświat (J. 1,3; Kol. 1,16; Hbr. 1,2) i podtrzymuje go Swoją mocą (Kol. 1,17; Hbr. 1,3). Będąc na ziemi, egzekwował władzę nad przyrodą (Łk. 8,25), chorobami (Mk. 1,29-31), duchami demonicznymi (Mk. 1,32-34), a nawet śmiercią (J. 11,1-44).
Jezus jest suwerenny. Chrystus siedzi obecnie po prawicy Boga Ojca, "a poddani mu są aniołowie i zwierzchności, i moce." (1 P. 3,22). Gdy wróci w chwale, będzie przyodziany w majestatyczną szatę, na której będą znajdowały się słowa "Król królów i Pan panów" (Obj. 19,16).
Jezus jest bezgrzeszny. Rzucił wyzwanie żydowskim przywódcom: "Któż z was może mi dowieść grzechu?" (J. 8,46). Apostoł Paweł określał Jezusa jako Tego, który "nie znał grzechu" (2 Kor. 5,21). Jest tym, który "umiłował sprawiedliwość, a znienawidził nieprawość" (Hbr. 1,9), był "bez grzechu" (Hbr. 4,15), "święty, niewinni i nieskalany" (Hbr. 7,26).
Jezus zawsze mówił we własnym Boskim autorytecie. Nigdy nie powiedział: "tak mówi Pan", jak robili prorocy. Zawsze mówił: "zaprawdę, zaprawdę powiadam wam...". Nigdy nie wycofał się z niczego, co powiedział, nigdy nie zgadywał, nie mówił z niepewnością, nigdy sobie samemu nie zaprzeczał i nigdy nie przepraszał za to, co powiedział.
Stwierdził nawet: "Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą." (Mk. 13,31).
Boskość Jezusa jest także potwierdzona przez Jego cuda. Są one często nazywane "znakami" w Nowym Testamencie. A te zawsze coś oznaczają, w tym przypadku, że Jezus to Mesjasz. Niektóre z tych cudów to przemiana wody w wino, chodzenie po wodzie, uspokojenie wzburzonych wód, nakarmienie 5 tysięcy ludzi przez rozmnożenie żywności, wzbudzenie Łazarza z martwych czy sprawienie, że uczniowie złowili dużą liczbę ryb.
Na podstawie: AnswersInGenesis.org